Her zaman olduğu gibi Şiiri - Sevinç Başbuğ

Her zaman olduğu gibi
Şiirim geceyle başlıyor..
Her zaman olduğu gibi
İçimin şairi gece uyanıyor
Ve gözünün yaşı
O en karanlık sularda boşalıyor..
Koynum ıp ıslak..
Yakın veya uzak geçmişten kopan her bir hayalet
Gece vakti geliyor
Sohbet köşelerine..
İçimin kalemi
Mürekkebini
En yalnız,
En dokunaklı ezgide
En sesiz
En kimsesiz alacakaranlıklarda
Esnemeye başlıyor ve işte tüm el ayak çekildiğinde
Susan bir şeyler günün hayatta kalmak isteyen ezgilerini besteliyip
Uyanıyor....

Bestelemeden sanki
Yaşayamıyor şair,
Beslenemiyor
Sanki yaşadığını hissedemiyor
Uyanamıyor
Bu yüzden de
Tüm o kalabalıklara öfkeleniyor
Tüm o yüreğini terbiye edememiş
Özüne uzak yaşamış ve kalbini susturan cüretkar dalkavuklara..

Her zaman olduğu gibi kapısını aynı peri çalıyor ve sadece iki kişi
Çıkıyorlar yürüyüşlerine..
Hiç kimseyi istemiyorlar yanlarına
Hiç kimseyle paylaşmak istemiyorlar dökülen
Kırılan
Parça parça
İşlenmiş
Hayat kırıntılarını..
Hep o aynı periyle tutuyorlar kalemini şiirin
Ve kalabalıklara yenik düşüyorlar bazen,
Dur demek öyle zor ki bazen..

Ve şiir hep aynı gecelerde
Aynı ıssızlıkta merhaba diyor
Şairin içinde milyonlarca sevgi
Yıldızlar kadar sayısız
Minnattarlıkla
Yeni gelen her bir sayfaya sonsuz satırlar ayırmayı dileyerek..

Soyutlanarak güneşin göz kamaştıran
Her bir detayı sere serpe seren
Gerçekçiliğinden
Bırakıp dünyanın o en geniş okyanuslarına sınır koyan
Atmosferini
Uzaya çıkmak istiyor şair,
Boşlukta bir o yana bir bu yana
Yorumsuzca
Sitemli veya sitemsiz ne olursa olsun ama illede uzayda bir yerde
Gezegenlerin ve saman yollarının
Yıldız adalarının ve kara deliklerin
Sırçalığında
Hiç kimseye ait olmayan
Yansımalarıyla baş başa
Kalmak istiyor şair
Koynunda biriken ıslak sevgileriyle ve adanmışlıklarıyla
Bir başına..

Şair gece vakti birden uzaya çıkmak istiyor
Şiirselikten uzak düşse bile imgeleri
Şairin derdi
Şiir yazmak değil
Şairin derdi tüm şiirleri
Yaşamak
Yaşadıklarını şiirsellemek..
Biraz düş
Biraz kaçak olmak..
İsterse çakılsın yeryüzüne geri dönüşünde
Umrunda değil
Tek derdi
Şairin
Iskalamamak hiçbir şiir vaktini..
Öpmek ıslak dudaklarından ve
Masumiyetinden
Bebeklerin
Alıp götürmek biraz
Fedakarlıktan ve biraz bırakmak
Geriye tortulardan..
Bir sümüklü böcek gibi adına inat
En parlak en güzel
İzlerini bırakmak fosforlu
İlerlemişliğin..

Ve geri dönecek elbet şair evrenden kendi gerçekliğine..
Ve biliyor ki
Eşi bekliyor olacak onu
Sımsıcak
Yatağının
En yumuşak yastık köşesinde..
Çok da fazla anlamasada eşi uzay saatleri sümüklü böcekleri
Umrunda değil şairin asla
Elindeki eksik kalemleri..

Her şeyin farkında şair,
Eşsiz kalpli eşinin tükenmeyen sevgisi
En fosforlu sümüklü böceklerin en uzaylısından bile
Aslında
Daha
Gerçek bir
Uzaylı…

En çok geceleri uğruyor kapıma şiirler
En çok geceleri yalnız kalmak ve hiç konuşmamak istiyorum
Perim beni en çok karanlıkta bekliyor
Ve ve seyahat ediyoruz avare en çok ıssızlıkta.
Çılgın yağmurlarda hala sevgili..
Ve hep o ilkler,
Hep ilk geçen seneler dolu tüm köşe başları kapılmış klasik şarkılarda..

Kar yağar ezan vakti,
Aklımda bazen çatallaşmış dikensiz ağaçlar
Bazen kalın yapraklı hareketli dallar ve limanlar
Kayalıklar sahiller..

Her neyse,
Her neyse…
Akıyor zihnimden tepeden tırnağa tüm yağmurlar,
Ama şair diyor ki
Hep hoş gelsin şiirler
Gecelerde
Ve yağacak yağmurlar daha bol olsun
İster göl,
İster
Deniz
İster uzay manzaralı olsun..

Ama eşi daima yanında
Hep yastığının o yumuşacık köşesinde kalsın..

Sümüklü böcekler diyarında
Fosforlu düşler için daha çok
Uzaklardan yol gelsin
Destan gelsin
Kervan gelsin..