Her zaman ki gibi benimsin İstanbul

Her zaman olduğun gibisin
İstanbul
Yine telaşlısın bu sabah
Güneşe demişsin
Arada sırada görün
Oda söz dinlemiş sanki
Dinleniyor bu aralar
Altında bulutlardan bir örtünün
Hoş bir serinlikte erguvanlar
Martıların kanat çırpınışlarına
Karışıyor rüzgarlar

Her zaman olduğun gibisin
İstanbul
Yine sen de o biliyorum
Yine o rıhtımda belki
Ve yürüyor günün bu saatlerinde
Düşünceli bir yüz ve yorgun adımlarla
Kaybolmak istiyor yine Üsküdar’da
Küçücük çiçek tozlarının
Sanki benden haberi var
Bana değip uzaklaşıyor
Ona söylüyorlar
Hala aynı yaşıyor onda
Bıraktığın duygular

Her zaman olduğun gibisin
İstanbul
Nöbete durmuş kız kulesi
Galata yine rüyalarda
Gözleri gelip geçen vapurlarda
Bir ara
Dalgalarla uzanıyor elleri hisarlara
Hey diyor gelmek istiyorum
Bekle beni o meltemli kıyılarda
Çaresizim sana doğru gelmek için
Beni ne olur unutma buralarda

Her zaman ki gibi güzelsin
İstanbul
Göz gözesiniz iki yaka
Her ikinizden kalkıyor vapurlar
Yüz binlerce elçi gönderiyor sana
Onlarla
Biri diğerine diyor ki
Geceyi bekle geceyi
Hele ışıklar yansın
Kavuşuruz boğazın armağanı
Her biri yakamozlarla ışıltılı
Küçük küçük elçilerimiz olan
Dalgacıklarla

Her zaman ki gibi benimsin
İstanbul
Ne çok benden kişi saklıyor
Mezar taşları
Her biri kitabe gibi
Öykülerle anlatılan ölüm ve doğum yıllıkları
Serviler sahit tek tek en yeşilinden
Uzanıyor tanrıya doğru dalları
Gökyüzüne ulaşıyor bağları

Her zaman olduğun gibisin
İstanbul
Kimler sahiplenirse onlarlasın
Bu gün benimsin işte
Kimbilir başka ne zaman sarılır
Sana kollarım
Anlayamadığım bir büyü var
En çok sende yön buluyor
En çok sende arşa kadar çıkıyor duygularım