sessizliğin tokat gibi yüzüme çarptıkça
gözyaşlarım yeni yollar buluyor kendine;
her zaman gül olur mu,
ben ilk önce gülüşünü sevmiştim...
inanmazdım ama,
öğrendim nasıl aşktan ölünürmüş;
kalp ağrısı nasıl uyutmazmış gece boyu,
öğrendim aylar boyunca
ayın gökyüzünde çizdiği yolu.
toprak acı çekmeden getiremezmiş baharı
yapraklar çoğaldıkça dallarda
acırmış cancağızı ağacın;
her acı bitmezmiş mutlulukla;
sen gül
güldükçe açsın güller yüzünde,
her zaman gül;
güldükçe çoğalsın ağrısı kalbimin
Kayıt Tarihi : 5.5.2005 13:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)