Her Zaman Çiy Düşmez Ya Düşlerimize

Mutluğu ararken
sularız
hüzün tarlalarını.
O sular ki kendini beslemez,
Susuz kalmıştır tüm akıp gittiklerine.

Her zaman çiy düşmez ya düşlerimize.
Şubat cemresi düştü bu kez,
Havaya, suya.
Derman oldu tutmayan dize,
Yürekteki sızıya.

Zalim olur elbette yöneten,
Cahilliğin denizinde kulaç atmaktaysak,
susmaktaysak haykırmak gerekirken
doğruları,
Beceremiyorsak ,yanlışlara karşı durmayı ,
Hayır diyemiyorsak, haksızlıklara, zalime,
Zalim olur elbet!
kendilerini yönetmekten aciz,
Şeyh, politikacı, ve mafyadan mürekkep
alçak,şerefsiz serkeşler!

Mutluluğu kovalarken,
ıskalarız çoğu kez,
avucumuzdaki
mahzun ve mazlum sıcaklığı.
O sıcaklık ki
beslemezken küllenen ocağımı,
Isıtır yüzyıldır,
zifiri karanlıklardan
devraldığımız karakışı.

Alçak boylu otların,
demir eritenlerin,
küheylanlar ülkesinden,
biz ki,
Asyalaşan ırmaklarda
köpük köpük dağlaşan,
seyrek sakallarımız,
uzun saçlarımız,
ve yassı yüzlerimizle
çivi deliciliğinde
kök salmışız
Anadolu topraklarına.
Zor sökersiniz ,
Yedibin yılın izlerini.

Her zaman çiy düşmez ya düşlerimize.
Şubat cemresi düştü bu kez,
Havaya, suya.
Çiçeklere durdu tüm ağaçlar,
Sular yürüdü damarlarına
Bahar kucaklıyor tüm ülkemi.