Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Günümüz misafir severliği,
Ben çocukken misafir geldiğin de anneme kızardım dersim var sizin gürültünüz çok oluyor diye söylenirdim.
Şöyle derdi Annem, kızım misafiri sevmeyeni öldüğün de toprak bile kabul etmez.
Biz evde olduğumuz da buyur edelim misafirlerimizi.
saygılar.
Sade, yalın ve çok güzel bir anlatım. Yüreğinize ve kaleminize sağlık.
Biz evde yokken her zaman bekleriz :)))))))))
Gülümsemem son cümlenizdendir :))) saygılarımla..
Ne güzel bir misafirlik, ne güzel bir misafirperverlik.
Biz evde yokken her zaman bekleriz :)))))))))
Böyle misafire can kurban...
Kutlar saygılar sunarım.
Kutlarım hem çok misafir Per ver hem de çok açık sözlüsünüz
Yüreğinize emeğinize sağlık+10
Sevgi ve saygılar
Sevgili Hocam bu kadar cömerttlikten sonra , bir çuval inciri berbat etmek neyin nesi ::)))) muzip mısralar harika olmuş ellerine sağlık ...
sağlıkla sevgiyle
:))) rahmetli babamın sözü aklıma geldi ' gelmişken 5-6 ay kalsaydınız ' derdi.....sayenizde babamı yad ettim üstadım...ve bu sözü içten söylerdi çünkü misafirlerini çok severdi....kaleminizdeki hoşgörüye tebrikler
Güzel bir serbest şiir okudum kaleminizden...Kutlarım-10-
Saygımla
Hoş geldiniz
Buyrun oturun
Afiyettesiniz inşallah
Kahveyi şekerli mi
Yoksa sade mi seversiniz
Sonra da çay yapacağım
Yanında kek de ister misiniz
Neden erken kalkıyorsunuz
Sohbete daha yeni başlamıştık
Ama madem ısrar ediyorsunuz
Güle güle gidin
Çocukların gözlerinden öperiz
Arkanızı unutmayın, bunu saymayız
Biz evde yokken her zaman bekleriz :)))))))))
_____________Âlimoğlu___________
Sizin Sevgi Dolu Kocaman Yüreğinizi Seviyoruz Efendim...Yüreğinize Sağlık...İyi Ki Varsınız...
10+ant.
Bitimsiz Sevgilerimle...
Aman hocam!
Bu ne cömertlik?
Hem kahve hem çay,
Yanında da kek var,
Kek dedinizde geldi aklıma
Kek diye takılıyorduk
çocukluğumuzda biz
arkadaşlarımıza.
Sohbet iyi dediniz,
Keki ikram etmeden de
gönderdiniz.
Misafiri hemnun ettiniz,
Hemde çay bile vermediniz.
Kutlarım sizi Dik duran sekiz gibi..
Bu şiir ile ilgili 104 tane yorum bulunmakta