Her Zaman Acı Vereceksiniz

Her zaman acı vereceksiniz bana ey insanlar
Gün doğmayacak
Gerçekler kana bulanacak sizinle
Ve siz onu zehir olarak içeceksiniz
Bile bile ama inanmadan
Her zaman acı vereceksiniz bana ey insanlar
Gördükleriniz inandıklarınız olmayacak
Siz gerçek inanmayı da bulamayacaksınız
Avuçlarınız yalanlarınızla kokacak
Bilemeyeceksiniz
Gözleriniz aldatacak sizi
Çünkü önce siz onu aldatmış olacaksınız
Her zaman acı vereceksiniz bana ey insanlar
Her şey bitecek sizinle
Haykırma olmayacak bu bitişte
Onu da yapamayacaksınız
Yarınsız yollarınız irinliyken
Ölmeden ölmeyi anlayamayacaksınız
Sözlerim açmayacak karıncalanan beyninizi
Her zaman acı vereceksiniz bana ey insanlar
Umut dağılıyor
Ben sizinle yok oluyorum
Ve biliyorum kendi acılarım
Sizinkilerin gölgesinde nefes alacak
Her zaman acı vereceksiniz bana ey insanlar
Var olamayan fark edişleriniz
Beni yaşarken utandıracak
Her şeyin sahtesini yaşayacaksınız
Kaybolacağım aranızda
Her zaman acı vereceksiniz bana ey insanlar
Sesim cılız yankısını sürdürecek
Beni kendimle ayıplayacaksınız
Gerçek geceyi de soluyamayacaksınız
Eğreti aydınlığınızın feryadıyla boğulacaksınız
Ama duymayacaksınız
İnsan bildiği acıları yaşarken
Ne yazık ki gerçek acıyı da olurlayamayacaksınız