Her Yönden Bir Ayrılık Şiiri - Çağlar Doğu

Herhangi bir ocak ayının ilk günleriydi
İklimlerin yazı unuttuğu zamanlarda
Pekâlâ, bir yuvarlanıştı yaşadığım
Ama sen başkaydın, bambaşka

Sıcak tanıdım seni iklimin aksine
Belliydi yol aldığımız yön
Ve ben hiç korkmuyordum
Her zaman ki gibi

Birbirine yaklaşan iki silahşor gibi
Yüreğimiz tetikte ilerliyorduk
Sanki birimiz aniden söylesek sözcükleri
Vurulacaktı birileri
Çok yaş akacaktı gözlerimizden

Azarlanmış hırpalanmış yüreğimeydi adımların
Ben de seni tanımaya çalışıyordum
Öylesine naifti ki ilerleyişin
Ürkütmekten korkuyordum seni
Kaçacak olsan benden
Kovalar mıydım bilmiyorum

Teslim alıyordun beni usulca
Ellerim gözlerim sana mahkûm ediliyordu
Firari olmayı severdim de aslında
Aklıma bir an bile düşmemişti yokluğun

Zaman ilerledikçe çarpıyordu etkin
O güzelliği yok muydu?
Kadehlerde bulamadığım mayhoşluğunun…

Her seferinde karşılığını verdim
Günün birindeyse geçmeye başlamıştım seni
Yükü omuzlarımda kalıyordu
Birlikte geçen bütün zamanın

Sanki sen koşuşuyordun da köşe bucak
Ben topluyor gibiydim
Senden arda kalanları
Dökmüyor taşırmıyor değildin
Bense hiç şikâyet etmedim
Kim şikâyet edebilirdi hassasiyetinden

Kendime sensizliği tattırdığım
Ayrılık şiirleriyle dolu geceler için kızıyordun
Bizim hikâyemizde yeri olmadığından
Onu tanımayacağımızdan söz ederken
İnanmıyordum sana
Sen kızıyorsun diye haber vermemeye başlamıştım
Yazdığımı
Ağladığım akşamların hışırtılarından uzaklaşıyordun
Niteliksiz bir hususta sarf edilen
Gereksiz sözcükler sanıyordun onları
Kendime sorduğumda
Cevap veremiyordum
Ya da korktuğum bir sondu hepsinin çıktığı

Öyle ya da böyle yaşanmadığını anladığımda
Hafifletmek istedim azabını
Bu tertemiz vicdanın
Yanlışlarımı döküyordum önüme
Aldatmıştım seni geceler boyu
Gözyaşlarıyla uyanıp
Nefret etmiştim benliğimden
Rüyalarımı nasıl olur da kirletirdim?

Empati sözcüğüne o ara rastlasaydım
Belki daha anlaşılabilir olurdu her şey
Senden yana hayata bakmayı
Yeni becerebiliyorum

İçinde ne fırtınalar koptuğunu benden öte
Hangi ince ayrımlarında hayatının
Ne yanılgılar yaşadığını
Bana tutamayacağın sözler vermeni mesela
Aşktan yana seni tek gerçek saymama sebep
Bu kadar doğru oynadığına rolünü

Girdiğin yerinden sonuna kadar
Kusursuzluğu ispatladın sanıyordum
Gerçeklere kapalı bir çift boncuğu fark ettiğimde
Sen çoktan gitmiştin

Ne bilebilirdim verdiğin kararın sebebine dair
Bir çocuk vardı sevdiğin
Unutamamıştın
Belki apansız biten bir öyküydünüz
Ve o artık geri gelmişti

Kim bilir hangi yıkık umutlarını yeniden yeşertip
Bambaşka bir yaz getiriyordu sana
Çiçeklerin rengini fark edip
Kuşların melodilerini dinlemeye başlamıştın
İnanması zor gibiydi gerçekliğine

Seni yapayalnız seferlerine terk edip hayatın
Acımasızca çizgi çekmişti düşlerine
Ama bugün telafinin mümkün olduğu
Yepyeni umutlarla dolu denizlere yelken açıyordun

Tabi birde diğer yüzü vardı madalyonun
Bu tahmin bile edemediğim kadar kötü olmalıydı
Sana yüreğinden akıttığı hisleri olan bir şiir heveslisi
Tek bir satır dahi düşüremiyordu kağıda
Sigaraya merhaba deyip yeniden
İçmeye başlamıştım bıraktığım yerden

Senden önce senden sonra diye bir şarkı biliyordum
İlk kez bu kadar canımı yakmıştı melodisi
Öncesini hakkıyla yaşamıştım da
Sonrası ölüme daha yakın duruyordu

O günlere yoğun bir pesimistlik hakimdi
Çıkışı olmayan bir durumdu bu
İnanmıyordum gittiğine inanmadığımı söylüyordum
Gerçek her zaman bir tanedir
Bu sözü çok iyi biliyordum oysa

Nasıl geçtiğini anlamazsın bazen günlerin
Belki sevgilinin koynunda kaçırırsın zamanı avuçlarından
Belki de terkedilmişsindir tutmak istemezsin
Zevki olmaz içtiğin sigaranın
Yalnızca bilirsin zehirlendiğini
Alkole sarılırsın paran olduğunda
Unutmak için içtiğini söylersin herkese
Biraz neşelenip dağıtacaksındır yalnızca
Her kadeh sana onu mırıldanır
Daha da kabullenilmez olur yaşananlar
Ağlamaya başlar benim gibileri
Neden sözcüğü milyonlarca kez tekrar edilir
Milyonlarca kez cevapsız kalır aklında
Her şeyin bir cevabı olsa da

Hayat yol ayrımlarından ibaret
Bazı ayrımlar buluşmalara
Benimkiler ise yalnızlıklara sebep

Öyle olmasaydı diye düşünüyorum bir an
Bu kadar kopmazdım konudan
Seni anlatmayı denerdim yalnızca
En fazla sensizliği, ne kadar korktuğumu
Şimdiyse yazılacak ne çok şey var

Yine senden bakmaya çalışıyorum hayata
Aklının bir köşesinde bazen
Hatırlandığımı düşünüyorum, gülümsüyorum
Temizliğini hissettiklerimin
Ve suçsuzluğumu yaşadıklarımın tersine
Belki de benimdir yanlışları bu öykünün
Nerede durur bu şiir?
Hangi sözcüklerin sende karşılığı bulunur?
Beni tanır mısın sen?
Ya da bulabilir misin ben gibisini yeniden?

Yok, ben yalnızca bir taneydim…