HER YILDIZ BİR GÜNEŞTİR
Dünyanın döndüğünü hiç görmedim; ama biliyorum ki dönüyor. Gözlerini hiç görmedim; ama biliyorum ki, her gece gökyüzünde bir yıldız gibi parlıyor.
Amaç, bir sevda uğruna ölmek değil; sevdaları yaşatabilmektir. Bir mavi gökyüzünde... Sonsuz... Ve bir bulutun seyrinde… Akşam güneşi battığında... Bir güneş batmış, akşam olmuşsa üstümüze çöken karanlık değildir. Binlerce, milyonlarca ve daha çok, hep daha çok güneş doğmuştur. Geceleyin gökyüzünde her yıldız bir güneştir. Biz, karanlık bildiğimiz gecelerde sonsuz sayıdaki yıldızların ışığı ile aydınlanabiliriz.
İki ayrı kimyadan gemi yapabiliriz, ateş denizinde yüzmek için. Ya mumdan ya da ışıktan. Birincisini unuttum. Işıktan gemi yapabilmek için ışık toplamalıyız. Güneşi tutmalıyız çıplak ellerimizle. Bir güzeli saçlarından tutsak, güzeli tutmuş olmaz mıyız? Güneşi tutmak da böyle bir şey olsa gerekir. Güneş, bize gelmese biz güneşe gidemez miyiz? Güneşin ışığı bize geldiğine göre bizim ışığımız da O’na gidemez mi?
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta