Tarlada karasabanda, ekinde orakta onlar…
Güneşin altında çapada topraktan ürün toplayan onlar…
Bazen karasabanda koşulan ve sırtında sepet, sırtında küfe, sırtında odun taşıyan onlar…
Bir avuç tarlasından aşını, ekmeğini, ilacını çıkarmak için sabahtan akşama kadar toprakla savaşan onlar…
Kızgın güneşin yaktığı elleri ayakları nasırlı, her gün bağırlarında yoksul umut, alınlarında buram buram terle çalışan onlar...
Yoksulluğun kahrolası sefilliğin “alınyazısı” olan ve köyünden başka köy, ağasından başka ağa tanımayan onlar…
Davarı güden, tomruğu ormandan çeken, daha genç yaşta çöken bu insanlar onlar…
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Hak etmisler duruslari ile..
onlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta