Her Yer Karanlık anne
Anne,
Bu aralar, hep karanlık sokaklar,
İyilik ve güzellikler beklerken,
Birer birer kayıp düşen yıldızlar gibi.
Yolun sonu gözükmüyor,
Ve her adım bir yük gibi ağır,
Dikenli yollarda,
Ayak izlerim kanlı,
Uykusuz gözlerim,
Ve bir umut bekliyorum, ama o da uzak.
Anne, yoruldum,
Çaresizlik her köşe başında,
Dallarım kırılıyor,
Her çiçek, her umut kayıp bir rüya gibi soluyor.
Gülen gözlerimde,
Gözyaşlarının yankısı,
Her geçen gün biraz daha büyüyor içimdeki boşluk.
Anne,
Gittikçe yok oluyor bahçemdeki renkler,
Ve cehennem oluyor umutlarımın evreni,
Göklerdeki her yıldız,
Bir adım daha geride kalıyor.
Bu yolculukta,
Yalnızım ve bıkmışım,
Her şarkı, her dua,
Bir ses daha kayboluyor.
Ama yine de,
Bir ışık var içimde,
Bir umut belki,
Bir gün dönecek gökyüzü,
Belki de bahçem yeniden gül açacak.
Anne,
Bir gün dinlenmeyeceğim,
Ve seninle güleceğiz birlikte,
Gözlerimdeki bu yorgunluk,
Bir anı olacak sadece.
Anne, yoruldum,
Ama vazgeçmedim.
Nilgun Şirin 2
Kayıt Tarihi : 20.11.2024 01:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!