Her yer bahar adın gibi

boşlukta dolanıp duruyorum
sandımdı

bir dal uzanıp tutuyor elimi
tam sevdiğim yaprak yeşili

yeşil bir türbe görsem rüyalarımda
içine girsem
girip kapısından kaybolsam yeşilliğinde
yemyeşil bir cennet

kapı çalınıyor
biri geliyor elleri yüzü her yeri kapalı
yere bağdaş kurup tespih çekiyor mırıltılarla

bu o diyorum
korkuyla kendime

o da kim
o mu
o diye biri yok ki

bir mezarda tek kişi olur
iki kişi olmaz ki

bir dal uzanıp tutuyor elimi
bahçedeki sedire uzanmışım
uyumuşum

Kiraz ağacının dalları yüklü-her yer kiraz
yerlerde tepsilerde- köye gitmişim
oooh özgürlük demişim

ağırlığından eğilen dal yüzümü okşamakta

yarı rüya yarı hayal -yarı gerçek
her yer yeşil her yer mavi-kara da neymiş

her yer bahar
adın gibi

Yüksel Nimet Apel

12.Mayıs.2020.Salı.Bodrum

hikayesi: gitmesek de gelmesek de...