Her yazdığım şiir seni anlatır

Bu gün beni ikinci öldürüşün
Biliyormusun ilk gözlerinle öldürmüştün beni
Bu gün sözlerinle

Ağaçta yaprak gibidir bendeki aşkın
Nisan yağmuruyla büyür
Mayısta çiçek açar
Haziranda meyve verir
Gittin gideli nisanın yağmuru cok geçti üstümden mayısın uysal güneşinide gördüm
Ama hiç çiçek açmadım meyve vermedim
Adım adım yaklaştım son bahara kurudu yaprağım koptu dalından

Oysa bakışların cıvıl cıvıl ilk baharı andırırdı
Serçelerin neseli neşeli şakımasıydı gülüşün
İşte o gün gülüşüne ölmüşüm ben bu gün ise
Gidişine aşkımı inkar edişine

Kim demiş yaşarken ölünmez diye
Kalbe giden yolun durağıdır gözler
görülmez diye
hadi hepsini geçtim
Kim demiş ki bir ümit bin parçaya
Bölünmez diye
Küçük bir ümüdi başıma taç yapıp
Gözlerinin uçurumununda hayallerimi aştım ben
Aşk'ına soğudu yüreğim
Sevdana soldu çiçeğim

Unutma ki gülüşün güneşimdir benim
Işığımı gözlerinden alır
Hece hece nağmeleyip dökerim kağıda
Her hece senden bir parçadır
Görmüyormusun gülüm
Her yazdığım şiir seni anlatır