Gönüldeki yara kabuk bağlamaz;
Ölünceye kadar sürekli kanar.
Gözyaşı, sebepsiz akıp, çağlamaz;
Acıdan beslenir bu iki pınar.
Ummadığın yerden ağır taş gelir
Yüreğin yanıkça gözden yaş gelir
Yaz gelecek derken, karakış gelir
Tomurcuk çiçekler dalında donar.
Kuru dal kırılır lâkin bükülmez
Gönlükırıkların çehresi gülmez
Kalpte bulunmayan dilden dökülmez
Seven, sevdiğini durmadan anar.
Hâlinden bihaber olursa hâldaş
Yaraya tuz basar, tutmazsa kumaş
Düştüğü yüreği yakarmış ataş
Derde duçar olan, derdine yanar.
Tutunacak bir dal bulsa, tutunur
Bir tatlı söz duysa, bulacak huzur
Kimi arar, kimi önünde bulur
Rabbimiz varlıkla, yoklukla sınar.
Mehmet Postallı / 2020
Mehmet PostallıKayıt Tarihi : 9.2.2020 17:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!