İnsanlar ki kibirli, egoist ya da bencil,
Bazen kullanılırız, ediliriz ki rezil…
Katlanacağımıza, başkaldırmak gerekirmiş,
Tahammül ve tahammül bazen hiç yürümezmiş…
Denetimcisi idim, kasap et reyonunun,
Bir genç ki şık giyimli, yakınında reyonun…
Uğrar laf atar çıkar, çatlak n’aber der gider,
Ciddî itibarımla, şahsımla alay eder…
Patron laf söyleyemez, şahsımsa sabrediyor,
Bu bir süre böyledir, şahsımız üzülüyor…
Veteriner hekimiz, beyaz önlüğümüz var,
Diplomamız asılı, itibarımız da var…
Elinde maydanoz var suyunu sıçratıyor,
Üstüm başım su olmuş, şahsım yine kızıyor…
Kazancımız çok değil, çıksak aç kalacağız,
Konuşsak anlamıyor, anlaşamayacağız…
Bir gün tam sinirlendim, senin baban kim dedim,
En üst katta dediler, merdivene yöneldim…
Genç özür diliyordu, babam sinirli dedi,
İş yeri en üst katta, diş hekimidir dedi…
Neyse çıkmadık üste o da tekrarlamadı,
İşime devam ettim, anlaşma yapılmıştı…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.7.2014 02:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!