Her yalnızlık biraz nadastır

Her yalnızlık biraz nadastır

Adını getirmeden yağmur yağmaz,
Gürlemez gök sabaha kadar.
Gri sancılar başlar gökyüzünde
Yağmur, bir tek adınla yağar evimin yalnızlık çatılı damına.

Dizlerinde hiç yaslayamadığım başım
Soluksuz ve karmaşık
Seni, bana ben değil, yalnızlığım sevdirdi.
Seni, unutamayacağım anılar, öylece büyüttü...

Düşlerin biraz Beyoğlu’nda, biraz Yüksekova’dadır
Esrik bir aşkın son damlalarıdır gönlümüzde akan
Tez davranma zamanı geçmiştir yeni bir aşka
Akrep yine bir yalnızlık durağındadır.

Her yalnızlık, biraz nadastır
Biraz da yaprak döküntüsüdür
Her bahçede, ayakla basılan çimenler,
Islah edilmez bitkiler, yaşanmamış hayaller tuzağıdır