Kimler kimler yaşamıştı bu yerlerde;
Bir baktım da,
Üstü açık mezar olmuş evler.
Dile gelen viranenin
Duvarındaki iki kardeşin resmi
Derinden bir ahh ettirmekte.
Köyüm köyüm ninniler söyle
Başucunda ağlayanlar var.
Teselli olurlar mı bilmem,
Teselli olur muyum bilmem.
Köyüm köyüm
Göçmen kuşlarından bir haber ver.
Damlarda toplanıp
Ceviz ağaçlarının altında koşuşturduğum
Arkadaşlarım şimdi neredeler?
Biri de çıkıp desin ki
Biz buradayız
Bu bir oyun
Sen kimseni kaybetmedin.
Ve hatta desin ki
Yeter oynadığımız
Yarın okula gideceğiz.
Ertesi sabah
Siyah önlüğümü coşkuyla giyinip
Ben gidiyorum diyerek anneme seslensem;
Ses vermeyişine aldırış etmeyip
Kesin bahçededir;
Babam da iştedir desem.
Köyüm köyüm ninniler söyle
Başucunda ağlayanlar var;
Göçmen kuşlarına yine yol gözüktü.
Yüzüne her baktığımda
Annem babam dediğim iki göz evimiz;
Yüzüne her baktığımda
Annem babam dediğim köyüm
Bu nasıl bir acı vedadır.
Kayıt Tarihi : 21.5.2015 23:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!