Her Uyandığımda Yokluğun Çoğalıyor

Bu hüzün bitmez,
Ben dünden daha sarhoş.
Karşımda hayalin oturuyor.
Bir çift siyah zeytinim gözlerin.
Her uyandığımda yokluğun çoğalıyor.

Nefesin tütüyor bardağımdaki çay.
Ellerim ellerin
Ruhun saçlarımda dolanıyor.
Acının harı kısılmazmış.
Her uyandığımda yokluğun çoğalıyor.

Radyoda samanyolu çalıyor.
Kalbim sana çalıyor.
Sesime sesini sonuna kadar açtım.
Ömrümün katığı
Her uyandığımda yokluğun çoğalıyor.

İstanbul sensiz yoksul.
Ben hepten yoksul.
Kokunu dileniyorum her yağmur sonrasında.
Saçından bir tutam bıraksaydın rüzgara.
Her Uyandığımda Yokluğun Çoğalıyor