Her söz toprağa döner

Aşığım her doğan güne
Aşığım her açan düşünceye
Aşığım gecelere..
Aşığım hecelere..
Aşığım bilmecelere..
Bütün bilinmeyenlere

Aşığım sorgulanmayanlara…
Aşığım…

Unutmalıyım artık
Unutmalıyım, paylaşmazlığı
Unutmalıyım sevilmezliği
Aşığım unutmalıyım
Aşık olduğumu bile

Bilmemeliyim bilmeyi
Aşığım dalmalıyım
A-şıklığımın içine
Tutmasın kimse, geri komasın!

Aşığım gitmeliyim, aşığım…
Gitmektir aşıklık uzaklara…
Uzaklara… uzaklara…
U z a k l a r a...

Koyverin beni aşıklığımın koynuna
Aşığım dağ bayır koymaz bana..

Sürüyorsam hâlâ cümlelerimi
Böyle sürsün
Alıp beni üfürsün

Aşığım bel bağlanmaz bana
Kuşağım kefen bezden biçilmiş
Kanım toprak, tastan, içimlik
Aşığım beni düşüren tuzaklara

Aşığım kollar durmaz kucaklamadan
Aşığım sarılmadan

Yol versinler bana
Geçip gitsin gönlüm hasret çekmeden
Uçup gitsin aklım
Hesap vermeden

Aşığım..
Derdim yok artık, derim!
Derdim Yok artık,
Aşığım!

Sürüyorsa hâlâ cümlelerim böyle
Böyle
:
Sürsün

Süreceksem hâlâ cümlelerimi
Böyle süreyim..
Küreyeyim.