Her Sonbahar da Lav Olurum

Bir sonbahar melodisi var şu an kulaklarımda!
Sonbahar aşkları geldi aklıma, yine sensiz...

Dolan zaman ve yitip giden her an,
Yavaş yavaş döküldü...
Her yanan mum ve bıraktığı gözyaşı desenleri
Islandı ve kendini buldu...

Her mevsim boyutunda,
Yeşilin bilinmeyen daha kaç rengi varsa,
Aklıma seni getirir...
Her sonbahar da,
Dökülen yaprakların, yere düşen umutları,
Bir ahşap oturakta, gerçekleştirmesi beklenir.
Sıcaktan kavrulan dakikaların boş kalması bile koymaz adama,
Akla her sonbahar da hep güzel anlar gelir.
Şehrin ortasında bir nehir,
Yürüyen, koşan, sarılan, öpüşen, konuşan insanlar...
Bense yeşil panjurlu evimin penceresinden,
Yeşil bakarım seni görmek için...
Önce herşey boş gelse de,
Gözlerimde hep güzel anılar belirir,
Gülümserim...

Kendime gelir, dışarı atarım duygularımı...
Çünkü ben her sonbahar dirilirim...

Gelir aşk vakti,
Soran olursa herşeyi unuturum...
Her aşk vakti geldiğinde de,
Ortalardan kaybolurum...
Yeni yeşillere filizlenir
Dal olur,
Her sonbahar da lav olurum...

24/10/2003
Antalya
C.Burcu Karakaya