Herkes kendi yarasının
Sızısında yaşıyor.
Ne gökyüzüne bakan var,
Ne de bardaktaki çayını
Son yudumuna kadar içen...
Hasretin,
Bir dudak bükümü tebessüm kadar
Ömrü var oysaki.
Kimse layık görmüyor
Dudak bükecek kadar sevmeye.
Kimse yanaşmıyor
Ekmeğin kuru parçasını yemeye...
Kayıt Tarihi : 30.5.2020 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)