Her şiirin bir doğum sancısı vardır

DOĞUM SANCISI

Hasret koydum, tüm sancılarımın adını,
Tüm fenalardan arınıp, sonsuzluğa olan yolculuğumun adını...
Dökülen her göz yaşı sana olan hasretimdendir,
ey canımın cananı...

Başıma gelen herşeyi senden bildim
Doğum sancısı dedim,
Affet çok hata yaptım, çok tükendim
Sıklaştı bu aralar sanki, ölümün son can çekişleri gibi
Sanki doğumun sıklaşan sancıları gibi...

Hayat isyan etmek için çok kısa
Ömür vadisinde sonsuzluğa açılan gönül penceresi gibi kabulleniş
Evet her şiirin bir doğum sancısı var, birde hikayesi...

Her düştüğümde affına sığınarak geldiğim kapında,
bekliyorum şimdi yine o sancılarla...
Kaç şiir doğdu uğruna, kaç şiir gömüldü toprağa... sayamadım...

Senin aşkına, sana talip oldu bu deli gönül...
Dünya gelip önüme serilmiş, aşkını ilan etmiş kimin umurunda ki?
Sen ki beni benden iyi bilen sevgili!
Ne zaman ayağım takılsa ne zaman unutsam hatırlatıyorsun ezelde verdiğim sözü...
İşte ben o söz uğruna kaç şiir doğururum, ne kadar sancı çekerim bilmem
Lakin sonunda sana kavuşmak var ya, işte herşeye değer...