Ama ben yolun ne kadar sonundayım bir baksana,
Gözlerim neden bayık mesela?
Zamanın nasıl hızlı geçtiğini fark edebiliyorum bu normal mi ?
Bunun için çırpınıyorum, can havliyle çırpınıyorum.
Zaman çok hızlı geçiyor ve ben kaybediyorum.
Zamanı geçtikten sonra gelen her şeyden nefret ediyorum.
Ve aslında,
Sahip olduğum her şeyin zamanı geçtikten sonra geldiğini de iyi biliyorum.
Ben bu hayatı elime yüzüme bulaştırdım insanlar ;
Gerçekten beceremiyorum.
Daha yolun başında, bu yolun bir uçurum olduğunu biliyorum.
Bu lanetli bir duygu.
Dünyayı tanıyorum, burası ait olduğum yer değil.
Ve ben insanlar inatla...
Buraya ait öldüğüm yer diyorum.
Ölüyorum.
Bilmediğiniz bir dilde,
Anlamadığınız bir çok vakitte.
Def olup bitip gitmek adına elimden geleni yapıyorum.
Kendimi ihbar etmeyi düşünüyorum,
İhtimallerle intiharlar arasında nakış nakış mekik dokuyorum,
F yi çok özlüyorum.
Bunlar yaşama belirtisi değil mi şimdi?
F duysa çok gülerdi,
Ben yine deliriyorum.
Ve galiba gülmeyi de bırakıyorum.
Zaten onuda tam manasıyla beceremiyorum.
Bu kadar değil ama bu kadarına bakın yeter.
Bitirmiyorum, yarım bırakıyorum.
Eskisi gibi
Kayıt Tarihi : 17.1.2025 21:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!