GÜLSÜN DİYE SEVDİM Şiiri - Emin Cebe

İsmi Gül olan hiç gülmezmiş;
Ben seni gülsün diye sevdim.
Gamsızlar hiç üzülmezmiş.
Ateşim, külsün diye sevdim.

Ben seni dalda tomurcuk gül,
Can gibi, gözüm gibi sevdim.
Mısır koçanında al püskül,
Koruk üzüm iken de sevdim.

Ben seni fistanlı da sevdim,
Ben seni pasaklı da sevdim,
Ben seni gülistanlı sevdim,
Ben seni yasaklı da sevdim.

Ben seni kızken de sevdim
Kışın, bahar, yazken de sevdim
Ağızda sakızken de sevdim
Dillere düşünce de sevdim

Tarlada ekin biçerken sevdim
Antalya’ya göçerken sevdim
Başkası seçerken de sevdim
Benden vaz geçerken sevdim

Ben seni uzaklarda sevdim
Ben seni gizli saklı sevdim
Ben seni tuzaklarda sevdim
Ben seni yasaklı da sevdim.

Ben seni kıssalarda sevdim
Ben seni tasalarda sevdim,
Ben seni yasalarda sevdim
Yedi bin yemin olsun sevdim.

Gül’üm, “Döngel Bir Tanem” derken,
Ha… Sezai “İsyan” ederken,
Her bir şey yolunda giderken,
Yeminler bozulunca sevdim.

İşve, naz ederken de sevdim
Zıddıma giderken de sevdim
“İlahım Emin” derken sevdim
Ben seni çok erkenden sevdim.

Sevdamı göklerde ararken
Nazla saçlarını tararken
Elimi beline sararken
Bağrımı yararken de sevdim

Bir Hikmet vardı gözlerinde,
Bin hikmet oldum sözlerinde,
Başım nâra yandı közlerde,
Ateşe attın yine sevdim.

Seni hasta iken de sevdim
Seni yasta iken de sevdim
Gönlün pasta iken de sevdim
Seni pusta iken de sevdim.

Ben seni ağlarken de sevdim
Yürek dağlarken de sevdim
Sular gibi çağlarken de sevdim
Başını bağlarken de sevdim.

Sen ellerin olunca sevdim
Çiçek gibi solunca sevdim
Gözüme yaş dolunca sevdim
Ben seni ölesiye sevdim.

Ben seni nedensiz de sevdim
“Sevgi anlaşmak değil gülüm”
Ben seni bedensiz de sevdim
Ben seni yasaklarda sevdim.

Hatırını saydım sayalı,
Bir elim böğrümde dayalı,
Ellerin olduğunu duyalı
Ben seni yasaklarda sevdim.

Gül yâr, dünyada köşk istedi,
Gönül köşküm yıkıldı gitti.
Benim canım aşk, meşk istedi,
Canım yâr’e sıkıldı gitti.

Allah seni yaksın da, dedim,
Köşkü başına yıksın, dedim,
Gözünden kan aksın da, dedim,
İlendim, dilendim de sevdim.

Son davetime uymadın da;
Büyük başın göğe erdi mi?
Kapkara çaldım duymadın da,
Taşa çalan ödül verdi mi?

Başını taşlara çalmadan,
Derin ummanlara dalmadan,
Kavlimiz mahşere kalmadan
İki aşık murat alalım.

Evvel ahir bizim olacak,
Her zerrende izim olacak,
“Kutsal Kâse” gizim olacak;
Olmazsa da görüne götür.

Ufukta duman var, boran var,
Yüzünde de “Altın Oran” var,
Halini, hatırını soran var,
Son söz; “Gök Girsin, Kızıl Çıksın”

Yanan ocakta duman tüter
Vakti gelince bülbül öter
Eminim bir gün hasret biter
Ben seni ta ezelden sevdim

Bilmem seni neyinle sevdim?
Ta yürekten, beyinle sevdim.
Mes’ut ol, mutlu ol, emin ol,
Ben seni her şeyinle sevdim.

Emin CEBE,
20 Ekim – 14 Kasım 2014, Kirazlıdere-Bahçelievler/Ankara.

Baş bağlmak; başkası ile evlenmek,
Gök Girsin Kızıl Çıksın: yemin etmek.

Tevekkülsün; Alın yazım, yazgımsın.
Kutsal Kâse: Hıristiyan dünyasında İsa'nın son yemeğinde kullandığı kupaya "Kutsal Kase" deniyor. Başka anlamı da var. Bir uzuv.