Her şeyinle sensin! deneme Şiiri - Arin ...

bazen umutsuzluğa düşer gönül...
hiç önemi yok ne kadar güçlü olduğumuzun yada ne olduğumuzun....ve hiç önemi yok yaptıklarımızın...
hayat tozpembe iken birden grileşir ve renkler anlamını yitirir!
insan kendini sonsuz boşluk da hisseder ve çığlıklarımız duyulmaz olur....
adeta kendi içimizde yabancılaşırız ve boğuluruz...
hiç bir şey teselli etmez ve mutluluk denen şey büyük bir kandırmaca gibi görünebilir....
bedenimiz tükenmiş soluklarımız ağır gelir,volkanın lavları gibi yakar ciğerlerimizi.
ağlamak isteriz ve ağlayamayız....
başını koyacak güvenli bir omuz ararsın yada seni saran kollar
sanki seni alıp götürecek ve başka bir dünyaya bırakacak gibi arzularsın o an....ve çok sonra anlarsın....
aslında kimse yoktur,bütün her şeyi insan kendince kurgulamış ve inanmak istediği şeye kendini inandırmıştır!

işte böyle zamanlarda gerçekten insan her şeyi ile kendisidir! ! ! ! (ve inandıklarıdır)

ben hiç bir şeye inanmam diyen kişi bile böyle durumlarda bir şeye inanır ve sığınır! (fıtratın da var)
kendimizi kandırmakta çok ustayız....
ve bazen başkalarını da kandırmakda da çok yenekli olabiliyoruz.....ama unuttuğumuz bir şey var! ! ! !
yaptıklarımız ve yaptığını sandığımız her şey bir zaman sonra BUMERANG gibi bize dönüyor! ! ! !
karşılaştıklarımızda da sanki yabancıymışız gibi afallıyoruz ve hak etmediğimizi düşünüyoruz!

güzel düşünen güzeli görür her koşulda....
çoğu zaman hak etmediğimiz şeyler girer hayatımıza ve bizden bir şeyler alıp götürür biz hiç hazır değilken!
işte burada hayatı öğreniyoruz! ! ! !

kesin olan bir şey varsa da hayat her gün durmadan akıp gidiyor avuçlarımızdan....
kilit üstüne kilit vursan bile durmaz...
hükmü yok! ne yapsak boş! ! !
onun için koşulsuz ve hesapsız sevmeli.....sevgilinin kadrini kıymetini bilmeli insan!
(hak etmeyene vermemeli tükenen her şey çok kıymetlidir,sevgi tükenmez ama hayat tükeniyor işte)

enin de sonunda her şeyin ile SENSİN!