Her Şeyin mi Suçlusu Bendim?

nerede bir bomba patlasa,
faili benim aşka düşerdi.
gözlerinden kanayan yaşları silsem,
mendilim bıçak sanılırdı.
gönül şehrimizde güneş tutulsa,
karanlık benden sayılırdı.
sevda yelkenini suya indirirken,
ayrılığa kollarını açtıran bendim sanılırdı.
her güne bir günaydın;
her günaydına bir aşk ekilirken yüreğime,
doğmayan günü düne sakladım sanılırdı.
her şeyin mi suçlusu bendim?
oysa ki ben sadece seni sevdim.

dostum kabul ettiğine aşkını anlatsan,
itirazına sebep benim sayardın.
ayırmak için iftira atsa,
eline kozu vereni benden sayardın.
gözlerinden düşen her damla yaşın hesabını benden sorardın.
baban doğruluğun şerefinden nasibini almamışsa,
hatanın suçlusunu bende arardın.
her şeyin mi suçlusu bendim.
oysa ki ben sadece seni sevdim.

güzel günlerin sevincini kendinde arar,
yıkılan her umuda adımı yazardın.
yazı getiren döngüye merhaba der,
kışın soğuğunu benden çıkartırdın.
yüreğine ekilen nefret tohumunu anlamadan,
yüreğimdeki aşkı sorgulardın.
gönül limanımızda deniz kurusa,
kuraklığı aşkıma saplardın.
nerede hain bir pusu kurulsa,
birlikteliğimizin neden olduğunu sayardın.
sen aslında doğduğu günden beri aşkımızda kusur arardın.
her şeyin mi suçlusu bendim?
oysa ki ben sadece seni sevdim.

akrostiş in adını siler,
yazdığım her şiirimin kelimesine adını saklardım.
gönüllerde göçebe yaşayanlara sevdamızı anlatıp,
aşkın dürüstlüğünü tanıtırdım.
bilinmezliğe kefenleyip ayrılığı,
yerin yedi kat dibine gizlerdim.
oysa sen aşk adına kurduğumuz dünyayı,
sahipsiz düşler sayardın.
ben senin akıllı olduğunu düşünürken,
başkasından aldığın akıllarla aşkımızı hain sanırdın.
her şeyin mi suçlusu bendim?
oysa ki ben sadece seni sevdim.