Dünya'ya ilk gelişim, ilk soluğum,
Ve annemin yanındaydı, uykuya ilk göz yumuşum.
Hiç bir şey bilmezken tutmuş ellerimi,
Düştüğüm zaman kaldırmış ve öpmüş gözlerimi.
Gülümsemiş hatalarımda, göstermiş doğrusunu,
Güneş'in batıdan batıp doğudan doğuşunu.
Göstermiş doğruyu,adaleti,saygıyı,adabı,
Ben annemden öğrendim insan olmasını.
Ne aşk şiirleri ne sevgi şiirleri,
Söylerim aklımdaki en güzel kelimeleri.
Çünkü annem okumuş bana en güzel şiirleri.
Ben annem sayesinde konuşmuşum.
Senin yanımda olduğun her an, günperi benim için.
Hakkı ödenmez uyumadığın zamanların, benim için,
Dertle anlaşmışsın bazen, devam için,
Affet anne, bunları yeni anladığım için.
Sesini yükseltme annem hatalarımda,
Birde benim penceremden bakın.
Senin sesin kadar değerli değil hiçbir günahım,
Sus ne olur annem! İncinmesin dudakların.
Tomurcuklansın yüzündeki gülümseme tohumları.
Yüzünü astığın her an cehennem benim için.
Bak! El sallıyor geçmişin hayal ve düş kırıklıkları,
Senle her gün, cennette bir yıl benim için
Büyümek istemiyorum anne,
Saçının teli ağırmasın.
Bırak geçmiş geçmişte kalsın,
Gülümsemeni istiyorum annem,
Nur gözünden bir damla yaş akmasın.
Her şeyin manası kadar değerli,
Hiç bir şeyin günahı kadar safsın.
Olamaz ki Dünya'da kimse senin gibi,
Sen bu dünyada yaşayan tek aşksın.
Kayıt Tarihi : 1.11.2015 23:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!