-Her şeyin bir bedeli varken vay ki vay ...

has bir gönül öz selini iyi tanır be şair
ancak ona kapılınca ki bir hayat yaşanır
şair kim be dost ben de kimim ki
şu an ölsem hiçbir yerde bir esemem bulunmaz
zira ben içimin ham arzularını dökemem ki
görkemli gül diye ulu ortaya
ful renksizdir hücrem
bu alemde o denli kart ve kurt varken
azaplar bana şiirlerde hep şair gözüyle dokunur
her bir gönülde çekilen azap ve acıları ben
her bir şiirde katmer katmer ıstırabını yaşarken
gönlüme sığınırken vurulur her bir sabi
ve bu can yalnız onlar içindir sebi
*

ve sevgiler ve de sevdalar var ya be şair
aşk ile içimde ruhumu hep okşayıp kovalarken
yaşayamam ki ben bu ortam da arzu ve isteklerimi
hep kanıma dokunur be şair
ben hep kendime mal eder dururum kötü olan ne varsa
istemem ki kimsenin yüreğine bir çöpün batmasını
ruhuyla tarafsız bir şair olur mu be şair
nasıl görülmüş o hak terazi mahşer olmadan
hiç ben dış güdümlü bir öz gider geççe benziyor muyum
bu ülkede öz kaynaklı kaç meşhur vardır
vitrin bu çarklara göre hep tanzim edilir
**

ehil şair demişler güya ustaymış bu kırık kalemim
kim hoca kim haiz bir bakın hele şu Eslek halime
değmesin bir namert eli bir börtü böceğe bile
bir nebze de olsa o an ki ağlarım
gönlünü hainlere satan münafığa da yanarım
şair olmasam da güzel olan ne varsa merakım
tüm ıstırap ve ihanetlerin müzmin düşmanıyken
hiç cebi olmayan şair var mıdır ki
kabir çukurunda tüm mazlumların günahlarını
sırtlayarak ancak ölür sorumluluğum
bir lahzada olsa bir payım vardır diye içinde
***

bir ömrü çizdik işte be dost bu zirzop ortamlarda
bildik veya bilemedik ki
Levh-i Mahfuz hiç düşmez ensemizden
öyle hatalıydık ki
iki kelimeyi bir araya bile getiremezken
yalan yanlış cümleler üfürüp dururken işkembeden
tüm altını boşaltıp durdular tüm değerlerin
hay huyla boğdurulurken anaç yüreklerim
kimmiş ki o şair
de ki şairim hangi gönülde yanar ki bir meşalem
****

gelip de geçici şu aleme biz kanmadık mı gönülden
doğuşta başlıyor iblise meyil nedense
batıp da görmeliyim tüm kabusları ki şairsem değer
gül ararken kim fark etti ki içinde var olan gülistanı
hem kim nerde nasıl ve neden dolayı verildi ki
esememe bu şairli son hüküm
bülbül olup da orta yerler de boş boşuna şakımakla
gevezelik de bir şairlikse ki zaten içinde ben yoğum
*****

beni yanlış bellemesi dost hiç gurur kibir taşımazken
nefsin çarkına hep düşman olduk kaldık biz bir biçare
görkem uzağımıza bile yaklaşamazken
“Bir” için aşk dergahın da biz köle olmuştuk çoktan
öz varlığımı tüm bu hayata sekte vurmuş sanırken
söz gelmesin şairliğe asla
bu miskin Yunusun bir ayak tozuna bile yetişemezken
bir lokma ekmeğe talim ederken Mehmet Akif
Necip Fazıl değil miydi usulca uzaklaşan bir ayak sesi
biz boş havan da ancak su döver dururuz zırvadan
bu kadar zulmü haksızlığı göremeyen bir gönül neye yarar
hep cilvesine küsmekten başka bir makus talihin
bırakın şairliği bu yalan dünyada kalsın
insanlara olan mahcubiyetimizden
hiç af olur mu ki kusurlarımız yüceden
öbür taraf için bize ancak “Bir’in” bir mağfiret etmesi yarar…

(09.07.2015) AZAP…