Her şeyin başladığı yer

Yine o pencerenin başındayım,
Hikayeme koyduğum ilk virgülün,
İlk şiirin, ilk kelimesini yazdığım...
Aslında her şeyin doğduğu yerdeyim!
Zaman zaman herkesten kaçtığım diyar!
Zaman zaman küfürler ettiğim mapus!
Yine ve yeniden tek bir neden!
Duygularım aradı bugün...
Hafif ağlamaklı titrek sesle,
Kayboldum Ersan kayboldum! Dedi
Ben de başladım ağlamaya,
Arayıpta mevlasını bulamayan,
Yolda düzülmeyen kervan gibi!
Karanlık bir şehri aydınlatacak kadar gürültülü!
Senin duyamayacağın kadar sessiz!
Biraz da kış gibi...
Gözlerim ilişir takvime daha sonbahar,
Senin yüzünden kara boğdum heba oldu bahar!
Koparıp sana verdiğim paptyalar,
Döktü yaprakları birer birer,
Benimse ağzımda bir kelime!
Sevmiyor! Sevmiyor! Sevmiyor!
Yanlıştı oynadığım oyun,
Yanlıştı dağıtılan kağıtlar!
Kupa kızı değildin!
İskambilde hiç değildin!
As gibi saplandın yüreğime,
Çıkışın bi o kadar işledi derime,
Derindendi yaralar!
İstesen de yapamayacağın kadar!
Desen ki şimdi sarayım onları...
Bırak derim kanasın!
Yalnızlığın soğuğunda kanayan,
Senin ellerini hissederse tekrar açılır!
Ne bi aşk ne bi nefret!
Kumardı bu yaptığın,
Söyle! Sen mi yakaladın yirmi biri ben mi?
Aşkıma girdiğim bahiste,
Masada kaldı her şey!
Sende sana olan sevgimde!
Kaldı kalmasına da
Bi bana kalmadı bu dünya!
Bi de koprıp yerlere attığım papatyaya!