İlk insan,ilk peyğamber;
İndirildi dünyaya..
Bir kısım geyik cinsi:
Gitti onu bakmaya..
Geyiklerdeki niyet:
Halis ve samimiydi.
Niyetleri dünyaya;
Gelen zatı görmekti.
Zıyarete geldiler:
İlk peyğamber Ademi.
Adem babamız ise:
Çok sevdi geyikleri.
Allahın peyğamberi,
İnsanlığın babası:
Sevdiği geyiklerin;
Sırtlarını mesh etti.
Artık bitti zıyaret.
Ayrılmıştı geyikler.
Geriye dönüncede:
Misk kokusu yaydılar.
Bütün hayvanlar o an:
Kokuya imrendiler.
Çok güzel bu kokunun:
Sebebi ne dediler? ...
Cevaben der geyikler:
Allah için biz gittik,
Ademi zıyarete.
Bunun için eriştik nimete.
Hemen diger hayvanlar:
Koşup gitti Ademe.
Adem onları sevdi.
Amma koku gelmedi.
Bu defa der hayvanlar:
Ademe bizde gittik.
Amma güzel kokuyla;
Geriye dönemedik..
İlk giden geyikler der:
Biz gittik Allah için.
Siz ise gitmiştiniz:
Güzel kokular için.
Amelde:Niyet, ihlas,
Önemlidir her zaman.
Her şeyin başı ihlas:
Unutmayın hiç bir an.
İbret alalım dostlar:
Geyik hikayesinden.
İhlas ‘a sarılalım:
Kaçınalım riyadan..
İhlaslı ibadetin;
Azıda fayda verir.
İhlassız olan işin:
Hiç bir faydası yoktur.
NOT:Bu kıssanın aslı: (Hayatül hayvan) isimli kitapta,ayrıca
Nüzhetülmecalis isimli kitap C.1 S.4 te arapça olarak vardır.
Ali SandıkçıoğluKayıt Tarihi : 21.12.2015 20:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!