Her Şeyim Şiiri - Naki Aydoğan

Her Şeyim

Malesef bir ağacın canına yuva yaptım
Ne bir hayvanın canına
Ne de insanlığıma
Ben bir ağacın canına, canına…
Ağacın canı nerede
Ben neredeyim
Mesele bu işte
Zamanımın ilk çağına yükseldim
Ben bir ağacım
Beynimi meyve olgunlaştırır
Firimi çekirdek ekerim
Toprağa yine
Gökyüzüne bir iğne batarım
Kökümde ne imlekler geçer
Bir ağacı yaşamayı tercih ettim
Bir hayvanı yaşasam iyidi ama
Karar veremedim hangi hayvanı tabu edeyim
Hangi ağacım mesela
Fark etmez ki
Derken ben iyi bir meyve ağacıyım
Beynimin pekmezinin akmasını iyi hissederim
Kayısı ağacıyım, yalan söylemedim yanıldım
Ben bir çam servisiyim en yüksekte yabanım
Kozlaklarımın yere düşmesinin çınlamasında
Çın çın yerde uyku gezer, düşerim yatağıma çürümeye
Uzaya inmeye…
Her mevsim yeşilim
Altımı temizlemem bir kış
Ayakta işemek gibi dökerim kurumuş iğnelerimi
Benim bağırsaklarım yok
İletim dokum var ve iletimimin durduğu yerde kururum.
Ah otların kurusu neme çeşit baharat insanlığıma
Her insan gibi uyanınca dönerim yine insan uyanıklığıma uyarım
Ah hayvanlığımada doyumsuzum
Hormunlarımdaki patlayan tozlaşmalarım sıvı salgılarım
Toprağa ekilmez can yatağına ekilir
İşte o zaman beygir olasım gelir, kediliğimden bile vaz geçerim
Aslan neymiş rakiplerime karşı sadece birkaç pençe
Dişime karşı aygırım
Sevdamın başında bir kuşum bir serçe belki
İlk çağıma uçup konan bir kuş, özgürlüğümü dolandığım bir kartal
Her şeyim ben, bir insanım herşeyimle sana sarılırken her şeyimsin.
Şimdi bir tohum çimlendi uzaya indi ve ilk nefesini aldı
O bir ağaç olacak ben oldum bu sefer
O ağaçtan indim geldim sana anam doğurduktan sonra
Çıkmasaydım o ağaca inmeseydim o ağaçtan düşmeseydim o zaman
Kalkıp yanına gelemezdim, nerede kalmıştık…
Aşkım derken bir duraksadım sen mi güzel değilsin ben mi yakışıklı değilim
Suç bizde değil doğasını yitiren diğerlerinde
Doğasını kim yitirir bir ağaç mı bir hayvan mı yoksa bir insan mı
Eşyasının kurbanı bir insan adam asmaca herşeyini bir boyun verir.