Her şeyi değiştirebileceğimizi zannederiz küçükken.
Uçan kuşların yönlerini, esen rüzgârın şiddetini, insanların düşüncelerini ve daha nicesini.
Kırılmaz bir kelepçe gibidir o zamanlar umutlarımız, bir hoparlörün yankısı gibidir sesimiz, korku salmazdı bakışlarımız, ürkütmezdi kimseyi cümlelerimiz.
Oysa şimdi kontrolünü bile elimizde tutamadığımız yıkık, dökük hayatların esiriyiz. Bir kasırganın ardından kalan ağaç kırıntıları gibi umutlarımız. Ne yapacağı belirsiz titrek alevli mum ışığı misali bakışlarımız ve hiç aldırmadan yakıp kül eden sözlerimiz.
Büyümek adı altında kayboldu merhametimiz,
Yaşama savaşı eşliğinde bitti bütün inancımız
Hayat şartları bahanesiyle unutuldu edebimiz
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta