Karla karışık yağmur var zihnimin semtlerinde,
Fikrimin prangalı kölesi olmuşum.
Anlaşılan bu benim hayat oyunumda son perde,
Doğru adresi yanlış kişilere sormuşum.
Anladım ki deva aramak anlamsızmış her derde,
Bunca zaman demek ki beyhude yorulmuşum.
Kimi insan için lütuf imiş dert ile kederde,
Sevgimi hep çatlak yüreklere doldurmuşum.
Her şeye rağmen hep umut ektim gönül bahçeme,
Kalbe güneş doğmayacağını unutmuşum.
Gözlerden hep zamansız yağmurlar düşer de,
Bir damlada kalbe iner diye avun muşum.
Kayıt Tarihi : 24.3.2013 05:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!