stanbul’da olmak ne güzel..!
sarılıyorum denize.
sarılıyorum,
sahillerin birinden diğerine.
garip bir bulut,
yelpaze tutuyor şehre.
dipsiz bir mavilik,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hocam yine güzel bir şiirle beni ihya ettiniz.Harika bir anlatımla İstanbul ve şiir öyle bütünleşmiş ki içinde güzel bir sevgiliyi barındırırken.Tebrikler ve selamlar.
ruh acısını paylaşmış, denizle martılarla rüzgarla...sanki konuşmuş... dertleşişmiş sessizce...
herşey rağmen ruha huzur vermiş...
güzel şiir Mustafa bey...selamlar/teşekkürler
şiirinizi okuyuca istanbul u ne kadar sevdiğimi ve özlediğimi bir kez daha anladım.güzel bir şiir olmuş .yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta