05/04/1979 - Cihanbeyli/Konya
Kiminin güneşi sancılı doğuyor, kiminin ise hiç doğmuyor
Bir parça ekmekle bile doyanda varken şu garip dünya da
Kiminin bin fırın ekmeği var ama yine de hiç doymuyor
Şükret ve sabret, her şeye rağmen hayat devam ediyor
Bazısı evlâdım yok diye ağlıyor, bazısı evlâdından muzdarip
Kiminin anası babası var, kimi ise doğuştan kimsesiz ve garip
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta