Her Şeye Rağmen Şiiri - Kemal Yavuz

Evin içinde hüsün ve hüzün
Dışarda yollar
Götürmeye hazırlar…
Gecekondumun
Nem kokan odasında
Boyalı saçları alımlı
Sahte sarışın bir kız oturmakta.
Ben konuşuyorum ayakta
Evin içinde hüsün ve hüzün
Yalvarıyor ağlamaklı bir ses, sanırım bana ait.
Sesim onu gitmemeye ikna edemiyor…
İkna edemiyor…
Edemiyor…
Öyle aşağılayarak bakma gözlerime!
Küfretmek geliyor içimden…
Sana …
Dışarıda yollar,
gitmeye hazırlandığın aklımda.
Evin içinde hüsün ve hüzün…
Boyalı saçları alımlı
Sahte sarışın bir kız oturmakta.
Evin içinde hüsün ve hüzün
Sinirli bir ses, sanırım bana ait, bağırmakta.
Söyle bana, aşkın kaç para?
Beni seviyormuş gibi davranmak için ne kadar istersin?
Tıka basa doldursam torbanı,
benimle sevişmeye razı olur muydun?
Söylesene, aklından geçenleri!
Haydi söylesene kendini bana kaç paraya satarsın?
Susmalıyım…
Tamam, sustum, sen konuş artık!

Ağır mı konuştum az önce?
Kendini aşağılanmış mı hissediyorsun sevgili?
Bana duyabileceğin aşkın kaç para edebileceğini sordum sana.
Sen de açıklamaya çalıştın,
aşkının satılık olmadığını süslü cümlelerle abartarak anlattın.

Oysa bana tepkin kızmak olmalıydı.
Hiçbir şey söylememeliydin.
Sinirlenmeliydin konuşamayacak kadar,
Suratın kızarmalıydı öfkeden.

Tercihlerin sürekli paralı gençler,
Çevren hep onlarla dolu,
Elle tutulacak bir aşk yaşamıyorsun hiç…

Sana duyduğum aşkı anlayabilmeliydin sevgili
Benimle romanı yazılacak bir aşkı yaşamalıydın
Ben bunun için hazırdım.
Sen hakir gördükçe ezilsem de sevmekten vaz geçemedim.
Her şeye rağmen af dileyerek gelmeni isterim…