Her Şeye Rağmen Şiiri - İsmet Can

Hava soğuk
Hem de çok soğuk
Donduruyor yürekleri
Nefesler boğuk

Altımda eski bir branda
Üzerimde delik ve yırtık bir kazak
Köpeğim Bozok ile paylaştığım
Araklanmış bir battaniye
Bir de ancak bir buçuk metrekaresi işgal ettiğim
Küçük bir dünya
Hepsi bu

Bir çiğnemlik nutfe olarak atılmışım sokaklara
Yaşamın bağrına karanlıkta damlamışım
İrin kokulu döşeklerden

Anne ve baba kavramını hiç bilmem
Soğuk rüzgar ve yağmur okşar saçlarımı
El yerine sadece
Ama, en azından bir adım olduğunu biliyorum
Aladdin derler bana
Kafa kağıdımda öyle yazıyormuş
Onu da hiç kullanmadım zaten
Adım Aladdin
Lakin, sihirli bir lambam yok, maalesef
Adıma istinaden
Bir arkadaşım korkudan öldü, geçenlerde
Köprü altı çöplüğünde
Ödü kopmuş zahirin
Cin çarptığını söylemişler, doktorlar
Ben de karşılaşır mıyım bilmem, cinle
Ama, bir cinim olsun isterdim
Üç değil, bir isteğim olurdu
Bunu da tahmin etmek zor değil ya zaten
Zaten ruhum bir cam şişenin içinde
Çırpınıp duruyor
Mantar tıpası açılsa
Uçup gidecek, benden habersiz
Soğuk gecenin koynuna

Her yanım camdan duvarla çevrili
Azrail gün de bir kaç kez uzatır
Camdan elini içeri
Ve ben hissederim yoklandığımı

Suç işlemek zorunda kalırım
İçimden gelmese de
Karakolda yıkanırım ara sıra
Bir kaç sıcak çorba, o zaman içerim
Polisin elinden
Yirmi dört saatten az sürer
Sokaklara dönüşüm
Belki bir ay sonra yine buluşurum
Karakolun sıcak çorbasıyla
Düşünürüm, işte bu yüzden
Acaba ne suç işlesen diye
Yaşam, nefes alıp verme arasında sıkışmış,
Ve gecenin karanlığına yaftalanmış

Umutsuz umut
Peşinden sürüklüyor, yine de her daim
Her şeye rağmen

İsmet CAN