Her şeye rağmen Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Oturuyorum bir salıncağa sallanıyorum
ışınlanıyorum bir eski zaman yazına
yine hayaller sıcak mutlu yaşanmışlıklar
bahçede bembeyaz çekirdeksiz dutlar
ve dama çıkıp bakıldığında lale rengi
kıpkızıl adeta tepsi gibi güneş batmak ta
içine atıldığında buz bağlarının buzlu suyuna
mübarek ortadan ikiye bölünüp çatlayan karpuzlar
buzdolabı olmadığı yıllarda şehre çarşıya
mağaralardan getirilip satılan buzlar
oturuyorum salıncağa sallanıyorum
annem yemeğe çağıra dursun mutfak penceresinden
bu büyülü ortamdan çıkamıyorum yine ışınlanıp bu güne.
kiminin ipini kesip kiminin altından çekiyorum iskemleyi
yargıç ta ben infaz memuru da ben oluyorum
sonra yine aslıma dönüp sempati hoşgörü,
empati tolerans. eğlence gırla kimi yerlerde
darbuka sekiz dokuzluk yarışmalar yazışmalar
dans dans yine dans başlangıçta tabii ki reverans
kiminin yaptıklarını unutamıyor kimini yine de bağışlıyorum
isyan ediyorum bazı resimler gelince gözlerimin önüne
hayatı bizlere hep yanlış anlatmışlar diyorum
kadın erkek eşit olmaz ki mümkün mü fizik olarak
her biri ayrı vasıflarla şereflendirilmiş Tanrı lutfetmiş
ama en önemlisi adaletli davranın aklınızı kullanın
sizler hepiniz eşit haklara sahipsiniz demiş
bizlerse hala oralara takılıp kalmışız
bozuk plaklar gibi yerimizde saymışız yanılmışız

22 -Haziran -2008 Bodrum