Her Şeye Rağmen Şiiri - Şahin Yıldırım

Gecenin bir yarısı ve ben dertli yüreğimin sefil şairini dinliyorum. Sen en
derin uykularındayken, ben o şairin mısralarında sensizliğe gizlediği
hasretine hayran bir ruhla seni düşlüyorum. Cümlelerim çok karışık geliyor
belki sana, ruhuna ağır geldi ki bu sevda, arayıp sormaz oldun beni, hayalin
yine kayıplara karıştı sevgili.

Sen ne düşünüyorsun; ne düşlüyorsun bilemiyorum. Seni düşlemem; senin içinde
olduğun bir dünyayı arzulamam ve beklide sana delice bağlanıp, seni ölümsüz
bir aşkla sevmem, senin yanında en büyük hata değil mi? Çok ısrar ettim seni
sevmekte… Senin hata olarak gördüğün bu sevdadan dolayı kendimi iflah olmaz
bir günahkarmışım gibi hissediyorum. Haklısın, ben günahkarım; seni bir defa
görebilmek uğruna saatin beşi vurmasını bekleyen, senden habersiz, uzaktan
dahi de olsa görebilmek adına yollarda dolanan, her gün bugün beni anlar
belki, saat kaçı vurursa vursun çıkar gelir diye umutla güne başlayan ve
hüzünle akşamı eden, ıstırap dolu gecelerde seni yaşayan bir günahkarım.

Aslına bakarsan, hak veriyorum hayalinin terk edip gidişine; daha önünde
nice yıllar var ve bu yılların içinde alacağın nice uzun yollar, kim bilir
bu yolda yürürken senin önüne servetini dökecek ve zenginliği tartışılmaz
nice şehzadeler çıkacak karşına, nice yakışıklı siluet sana sevdiğini
söyleyecek kim bilir ki? Sırf bu yüzden, sorgusuz sualsiz terk etti beni
hayalin… özür dilesem senden; beni istemediğini göremeyip bu aşkta ısrarcı
olduğum için ve seni gözümden bile sakınırken, kaybetmekten korkarken, seni
bu derece sevdiğim için özür dilesem, döner mi hayalin bana geri?

Ne yapsam boş! Keşke hayaline “Canımı bile ortaya koydum, yalnız değilsin.”
demeseydim. Nereden bilebilirdim ki, hayalinin bu sözlerden korkacağını ve
bir anda çekip gideceğini nereden bilebilirdim ki… Tamam sen nasıl istersen
öyle olsun, bundan sonra “acaba gelir mi? ” diyerek gözüm yollarda olmayacak,
“belki telefon eder” diyerek kulağım telefon zilinin sesinde olmayacak ve
sana söz veriyorum, sen istemiyorsan seni bu kadar sevmeyeceğim, yemin
ederim. Bu aşkta bu kadar ısrarcı olduğum için binlerce defa özür diliyorum
ama ne olur haber sal hayaline, geri dönsün bana, ruhun bulup getirsin
peşinde Mecnun olan ruhumu… Yalvarıyorum; beni hayalinsiz bırakma,
sensizliğe zaten alışığım sevgili bunu da unutma!

Çok çaresiz hissediyorum kendimi… Arayıp sormayışından anlamalıydım,
beklemelerimin sonunda gelmeyişinden, kuşlarla selam göndermeyişinden
anlamalıydım sevmediğini… Bu sevda oyununda payıma; hayatın boyunca
mutluluklar dilemekten başka bir şey düşmüyor gözbebeğim. Kalbimin kapısına
kilit vurdum. Seni her şeye rağmen seviyorum.