Güneşi içmeye gittim denizden
Tüm ışınları önce denize sonra bana aktı,
Bu muhteşem buluşmanın tek tanığıydım.
Güneş oldum önce; işte dedim bu…
Haykırdım varım ve her şeyim.
Öyleyse neden kapalı kapılar…
Bu karanlığın anlamı ne…
Kendimde mi kavrulmuştum…
Kül olup savrulmuştum…
Neden benden olanlar dehşette…
Bu ağıt figan yitişim mi?
Sustum demek ki artık bir hiçim…
Ya da yeniden gebe kalmıştı hayat bana
Sancılarla sarsılıp, zorluklarla doğurmaya
Her şey ya da hiçbir şey olmaya…
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Bu güzel çalışma için kutluyorum...saygılar Sebahat Hanım.
Çok güzel.....devam edin lütfen....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta