Güneşi içmeye gittim denizden
Tüm ışınları önce denize sonra bana aktı,
Bu muhteşem buluşmanın tek tanığıydım.
Güneş oldum önce; işte dedim bu…
Haykırdım varım ve her şeyim.
Öyleyse neden kapalı kapılar…
Bu karanlığın anlamı ne…
Kendimde mi kavrulmuştum…
Kül olup savrulmuştum…
Neden benden olanlar dehşette…
Bu ağıt figan yitişim mi?
Sustum demek ki artık bir hiçim…
Ya da yeniden gebe kalmıştı hayat bana
Sancılarla sarsılıp, zorluklarla doğurmaya
Her şey ya da hiçbir şey olmaya…
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim