Güneşi içmeye gittim denizden Tüm ışınları önce denize sonra bana aktı, Bu muhteşem buluşmanın tek tanığıydım. Güneş oldum önce; işte dedim bu… Haykırdım varım ve her şeyim. Öyleyse neden kapalı kapılar… Bu karanlığın anlamı ne… Kendimde mi kavrulmuştum… Kül olup savrulmuştum… Neden benden olanlar dehşette… Bu ağıt figan yitişim mi? Sustum demek ki artık bir hiçim… Ya da yeniden gebe kalmıştı hayat bana Sancılarla sarsılıp, zorluklarla doğurmaya Her şey ya da hiçbir şey olmaya…
Sebahat TurşucuKayıt Tarihi : 15.6.2012 15:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)