...gün geliyor her şeyden sıkılıyorsun.
baktığın aynadan,
giydiğin giysiden , ayakkabıdan,
gittiğin yollardan.
Bir ondan sıkılmıyorsun.Oysa seni çok üzdüğü halde bir ondan vazgeçemiyorsun.
Acı vermesine rağmen onunla geçtiğin sokaklardan sıkılmıyorsun.
Canın yandığı halde onu arıyorsun her mısrada...
Yazmaya başlıyorsun bir süre sonra,
yazdıklarını sadece kafandan yazdığını sanıyorlar fakat her şeyi yaşadın ve bunu bilmiyorlar.
Her gece göğsüne saplanan acıyı bilmiyorlar.
Sen yazdıkça onlar sana şair diyorlar.
Yaşadıklarını yazdıkça hayat buluyorsun.
Çünkü karaladığın tüm satırlarda birazcık onun kokusu,
onun ismi,
onun resmi , yüzü var .
Sen bunları bilerek yazıyorsun ve bu sana neşe veriyor.
Satırlarında daima o,
kaleminde mürekkep o ,
üzerindeki koku o,
ve o kadar şeye rağmen hayatına neşe katan yine o.
Kayıt Tarihi : 9.4.2017 20:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!