S. Her şeyde biz varız Şiiri - Enver Ertürk

Seni dinledim her şarkıda.
Ve eşlik edip mırıldandım..
Gönlümde öyle yücesin ki..,
Anlatılan her efsunlu masalda,
tarihe nakşolan her destanda..
Hep seni düşünüp, seni aradım.

Kimi Ergonakon’daydık.
Çıkış yolunu birlikte aradık.
Kimi örs üstünde birlikte demir dövüp,
baharın gelişini kutladık.
Truva’da kentimizi, kendimizi savunmaya..,
Birlikte silah kuşandık.
İşgale gelen Aşil’i,
topuğundan birlikte okladık.

Hak dinlere birlikte inandık.
10 emir tabletlerini okuyup ezberledik.
Nasıra’lı İsa’nın havarisi,
ve Hira dağında en sevgilinin gönüllü yoldaşıydık.

Magna Karta ile ilk özgürlükleri,
Jan D’arc ile yanarcasına vatan sevmeleri gördük.
İstanbul’un fethi ile orta çağı..,
Tarihin karanlıklarına gömdük.

İlk bozgunumuz Viyana surlarında,
yanan gemilerimiz İnebahtı sularında.
Kuruluş, yüceliş, duraklama, gerileme, çöküş, bitiş,
işgal, yaşanan acılar ve diriliş..
Hepsinde sen ve ben.., Vardık.
İzmir’de ilk kurşunu atan Hasan Tahsin’e,
ilk ağıtı biz yaktık.

Özbekler tekkesinden başlayan..
Sandal misali takalarla,
Karadeniz’in azgın dalgalarından yılmayıp kaçırılan..
Kış kıyamet yağsızlıktan tekerleri gıcırdayan kağnılarda..,
Ya da nasır tutan omuzlarda taşınan,
ve şirin ve fakir ve yurtsever İnebolu’dan,
tüm Anadolu’ya yayılan silahların namlularından,
her tetik çekişte..,
Barut kokulu duman olduk, semaya dağıldık.
Düşman çizmesi altındaki
Vatanın her köşesi..,
Aklımıza hüzünle düşüşte,
gözyaşları olup toprağa aktık.
Amasya, Erzurum, Sivas’tan sesleniş..
Düşmanı kovmaya kararlı, şanlı direniş.
İçimizdeki kutsal isyan senfonisinin
Her notasını, tüm dünyaya haykırdık.

Her şafakta kendi küllerinden,
Yeni hayata merhaba diyen,
Zümrüd-ü anka misali..,
Bu kadim milletin
Ankara’da filizlenen yeni devletinden..,
Yeni ilkemiz..,
YURTTA BARIŞ CİHANDA BARIŞ..
Milli sınırlardan bir karış..
Ne veririz..,
Ne başkasından isteriz.

Zamanla yanlışlara daldık.
Nedendir bilinmez, Kore’de savaştık.
Dostlarımızın..,
Gelecekte unutacakları sözler için vurulduk.
750 canla yadellerde gömüldük.
Hadi bu neyse de..
Birlikte kurduğumuz son devletde,
Alevi-sünni, sağ-sol, Türk-Kürt diye diye,
Vuruşa savaşa.. Ama hayretle,
gözlerimiz açık öldük.

Cesedimizi taşıyan,
kapalı trafikte ilerlemeye savaşan
ambulans sirenleri..,
Yaşamak için direnen beynimize çivilenmekte.
Sığmaya çabaladığımız dar beden,
A.B. kabuğuyla oluşan şok dalgaları..,
Uyum gerçekleştirmek için,
Ruhumuzu bedenimizi, ayrı ayrı rendelemekte.

Bulamadığımız çözümler gecikmekte..
Sığındığımız köşeler üzerimize devrilmekte.
Kendi belirlediğimiz kırmızı çizgiler..,
Kement olup boğazımıza geçmekte.
Kararsızlığımız ve tutarsızlığımızla,
koluna girmeye çabaladığımız sözde kardeşler..,
Saf tutup karşımıza dikilmekte.

Tarihin her safhasında, her sayfasında etkindik.
Haksızlığa müdahale edendik.
Zaman su gibi geçti,
ön saflardan arkalara ötelendik.
Şanlı geçmişteki gururlu duruş..,
Ve dün dizlerimiz üzerine çöküş.
Sen, ben.. Geçmişte ve bugünde yaşayandık.
Geçmişi arayan, bugünden biraz utanan..,
Ama yarının umudu ile ayaklanandık.