Her şey zıddıyla vaki Şiiri - Tuba Oltan

Vakit yetince diyorlar, saati gelince;
Açılacakmış birbiri ardından kapılar.
Elinden kaçırdıkların, avucunda kalanlar…
Hiçbir şey boş değilmiş alemde; hiçbir şey gereksiz.
Hepsi de yazgının parçaları, tabloda bir kare.
Her şey zıddıyla bilinirmiş.
Çirkini görmesek vurulmazmışız güzele.
Gece de feda etmiştir ya kendini,güneşin kadri bilinsin diye.
Herkesin bir gecesi var içinde yaşadığı ya da yaşattığı içinde
Bu deveranın mutlak sonu değil midir?
dönüp dolanıp yine
Gecenin yolu elbet bulacak sabahı.
Debelenip dururken biz zifirinin koynunda!
Birazdan sökecek şafak,
Yırtılacak karanlıklar
içinden bir güneş doğacak!

05-05-2008