Her Şey Ve Hiçbir Şey Şiiri - Ercan Yavuzer

HER ŞEY VE HİÇBİR ŞEY

03 Şubat 2009 Salı - Şiir

Bir hüzün oburuyum

Doymayan ve şikemperver

Kaynağı tükenmeyen bir acının kıyısında

İhtiyat yanlısı bir serseri…

Acemi bir şairin şiirine birinci taksim

Mimsiz arzular ve hafiften meşrep

Buğulu birkaç mısraya

İmdat çığlığında kısa bir peşrev…

HER ŞEY ve HİÇBİR ŞEY

Nasıl da her şey olmak istiyor insan

Hiçbir şey olamadığını anladığı zamanlar.

Bir kuş mesela

Gagasında intihar mavisinden uzak bir özgürlük,

Ya da hiçbir yolun kendisine çıkmadığı

En çıkılası sokaklarda yürümek…

Her şey olmak istiyor insan

Hiçbir şey olamadığını anladığı zamanlar.

Paylaşımdan fırlayan tüm bir harikalık,

Paylaşımlara kurban giden dipsiz bir şahikalık,

Hiçbir şey olamadığını anladığı zamanlar

Her şey olmak istiyor insan…

Tüm yol ağızlarında sevdiklerine rastlamak

Dur duraksız yol alıp

En durulmayası durakta durmak

Kavimler göçünde, iskân yanlısı BÖLÜCÜ,

Romalı yangınlarda tutuşan yüce NERON,

Diogenes’in ihsanına boyun eğen BÜYÜK İSKENDER,

Yani her şey ve aslında hiçbir şey,

Her şey olmak istiyor insan

Hiçbir şey olamadığını anladığı zamanlar…

Süngülü yaranın sahibi, Zilanlı çocuk

Üveyikten aşk satın alan bir sarraf,

Sarrafa aşk sattığını zanneden bir Arap,

Zenci, beyaz, Kızılderili ve Hıristiyan

Yatağını bulamamış bir nehir

Aşkını şaşırmış bir Tanrı,

Ve her şey ve aslında hiçbir şey,

Her şey olmak istiyor insan

Hiçbir şey olamadığını anladığı zamanlar…

Ercan YAVUZER

MURADİYE/VAN/17.05.2008