Her Şey Vatan İçin Anne

Anne..!
Bu mektup sana son yazdığım mektubum olacak.
Ve okurken...
Belkide gözlerin,
Gözyaşlarınla boğulacak.

Biliyorum..! ?
Sen soğuk kanlısın.
Dayanıklısın.
Ve her şeye ağlamazsın.
Ama anne..!
Son acına nasıl dayanırsın..?
Bilmemki.

Şimdi söyleyeceksin bana..?
Bu mektubu nasıl yazdın diyeceksin.
Belkide şaşırıp üzüleceksin.
Sakın üzülme anne.
O an..!
Yaralıydım.
Şehitlik kanım akıyordu.
Ve bunu hissediyordum ane…
İnan anne..! ?
Çok zor yazdım
Karaladım.
Hatta acımdan kalemi bile tutamadım.
Acım neydi biliyormusun anne..?
Sana son kez sarılamamıştım.
Bağrıma basamamıştım anne.
Benden size…!
Sevdiğime..!
Vatana ve millete,
Şehitler ölmez,
Vatan bölünmez diyen herkese,
Selam olsun anne.
Selam olsun.

Bak anne..!
Gördünmü şimdi.
Daha dün gibi hatırlıyorsun geçmişi.
Beni yetiştirmiş,
Koskoca adam etmiş,
Vatana emanet vermiş,
Ve son yolculuğuna göndermişsin anne.
Yani anne..!
Asker ocağına,
Vatan borcuna,
Milletimiz uğruna,
Yavrunu feda etmişsin anne.

Annem...
Canım annem.
Kurban annem.
Şehit oğluna sakın ağlama olurmu..?
Sakın yanma.
Asıl şimdi durmalısın dimdik ayakta.
Yıkılmamalısın.
Lanet teröre karşı,
Bir damla gözyaşını akıtmamalısın anne.

Anne..!
Ben aslında bu mektubu sana ağlaman için yazmadım.
Sabah koğuş kalk sesleriyle uyandım,
Gözlerimi açtım,
Bir baktım,
Sınırdayım.
Terörün kucağındayım.
İnan anne..!
Kurşunlar sağım solumdan geçiyordu.
Şimşek gibi çakıyor…
Yağmur gibi yağıyordu.
Yağmur yerine,
Kan damlıyordu anne.
Kan...
İşte o an,!
Can veriyordum…
Can...
Şehit oluyordum anne.
Son nefesimde,
Annem diyordum.
Vatan diyordum
Dedimya anne..!
Sakın boynun bükük gezme olurmu..?
Göğsünü gere gere gez artık…
Benim oğlum şehit oldu de…
Vatan uğruna canını verdi de...
Oğlum Türk Bayrağı’na sarıldı de…
Oğlumun kanı yerde kalmaz de anne…
Evet anne…! !
Kalmayacak…
Benim öcümü silah arkadaşlarım alacak…
Kan kusturacak onlara anne…
Kan…
Üzülme anne.
Sen..!
Kalbini rahat tut,
İkinci bir acıya dayanamazsın anne.
Dayanamazsın.

14 08 2009
İhsan TAŞDELEN