Ben kadehi kaldırırken huzur derim, masaya koyarken de aşk,
çünkü huzursuz bir aşk geçmez benim boğazımdan..
Tıpkı öğlen vakti sıcaklığın ortalama 32 derece olması gibi
biraz kuru ve biraz da yaş.. neyse, yine dertlenip iç çektiğim bir yerdeyim
saat 01.35 günlerden perşembe mevsimlerden yaz.
Eskiler aklıma geliyor eksilen ne var ne yok diye düşünüyorum da...
etkilenmemek elde değil temizlemem gerek ruhumu onarmam gerek aslında,
onlarca kırık var kaburgamın içindeki kalbimin kilitlenmiş odalarında..
keşke insan tek bir düşünceye ait olsa,
isteklerimiz düşüncelerimiz dertlerimiz sevinçlerimiz,
ortak bir amaç uğruna geçse tüm vakitlerimiz.. ne olurdu ki sanki?
Ne kadar uzağız birlikte tek bir çatı altında yaşamaya?
Kavgalar ve savaşlar.. yoruldum ben siz devam edin fakat ses yapmayın ne olur..
Ne kadar uzağız sevgiye ne kadar hak ettik aslında diye sormak da isterim bir yandan
ne zaman huzurla çarpar kalbimiz ne zaman neşe dolar gözlerimiz..
Mutluluktan ağlar mıyız hakim bey! ?
Soruyorum size daha kaç yıl yatabilirsiniz sevgisiz?
Ben çok sıkıldım burada..
hani çok ağlayan çok gülerdi bir yalana mı bağladık tüm ömrümüzü?
Karanlık bu yol sağım ve solum içimden bir ses diyor ki bağır!
Tüm yaşanan her şey için beyaz bayrak çektim ama,
Bu yağmur dinmeyecek belki bugün belki yarın..
Bu nasıl bir tesadüf bilmiyorum her gün aynı dert ve kahır!
Yine geçen günler ~ aylar ~ yıllar..
Tek solukta okumayın yalnızlığımın geçtiği satırları
dert yanmak falan da değil ama
Dışarda köpekler havlıyor şuan evin önündeki direğin tepesinde bir baykuş var.
Ben çok sıkıldım, kırıldım ben üzüldüm..
içime ağlıyorum artık gözyaşlarımı duymasınlar..
uzaklaşmak istiyorum ulaştığım yerde kalmak,
şu kahrolası zamanın sessizliğine bak!
Sence de tuhaf değil mi gece uyumak? ....
Yoldan geçen arabaları sayacaktım ki vakit geç olduğundan olsa gerek
bir elin parmaklarını geçmedi ben.
odama geçtim üstü basık biraz yer yatağı kurulmuş,
tavanda tahta kurularının sesleri onlarla ortak bir yanımız var, uyumamak..
Bir sızı var şuramda yaşanmamış duyguların,
beni kayıp mı ettin?
İçim içime sığmıyor bahtım mı kara?
Anlat.. anlat ki kesilsin biletim gideyim. Uçsuz bucaksız uzaklara.. ve ben..
İlk kez bu kadar samimiyim inanın,
hiç olduğuma inandığım kadar!
Kayıt Tarihi : 23.10.2015 02:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!