Her Şey Şiir Oldu.

Her şey şiir oldu.

Ne gördümse düşünmeyi aklettim
Onlar şiir oldu ben de naklettim.

Şair şiiriyle; derler ya hani
“Ağlar” Şiir oldu ben de naklettim.
Dertler yüreğinden beni insanı
“Dağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Hesap soran vardır bir de sorulan
Bazen görülmeyen bazen görülen
Hak yol üzerine Çekip örülen
“Ağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Kat kat gökyüzünde uçan bulutlar
Ufukta kaybolan birçok umutlar
Görüş menzilini aşan hudutlar
“Dağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Maviler, yeşiller, karalar, aklar
Dereler, tepeler, taşlar topraklar
Bahçeler, çiçekler, dallar, yapraklar
“Bağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Âşık eylemişler bülbülü güle
Ne geldiyse dedik ağıza dile
İnsanları sevgi gönül gönüle
“Bağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Dünde ve mazide, bugün, yarın da
Baharında, yaz ve kışın karında
Gezindim tarihin yapraklarında
“Çağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Bazen mızrap gibi bazen tel gibi
Maziden bugüne esen yel gibi
Mehmetçik mi? Dağdan kopan sel gibi
“Çağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Azla çok, varla yok, boş ile dolu
Hak ile batılın çatışan yolu
Uyku ve uyanık, yaşayan ölü
“Sağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Konuşmak, susmak mı? Sordular bana
Faydalı, faydasız neler var cana?
Hangi şeyler acep neyi insana
“Sağlar” şiir oldu ben de naklettim.

Güneşle doğup ta ay ile batan
Ana, baba, kardeş, sevgili, vatan
Duygular yumağı gönülde yatan
“Tuğlar” şiir oldu ben de naklettim.

25-02-2019 Amasya
Seyfeddin KARAHOCAGİL