Uzanırken sen geliyorsun yanıma,
Ve sen yalnızlığımı örtüyorsun usulca...
Beynimdeki hücrelerin bütün köşelerinde
Seni anlamlandırıyorum...
Sana kendi ellerimden bir dünya sunuyorum.
Belki hoşuna gider diye bir de;
En çok sevdiğin ya da bilemiyorum
Çiçeklerle süslemek istiyorum.
Kendi yokluğumun haricinde
Sen ve biz oluyoruz ya da biz ve sen.
Yavaş yavaş adımlıyorum
Sana doğru gelen bütün yollarımı
Birden güçsüzleşiyorum seni karşımda görünce..
Kendimden ve senden utanıyorum...
İnsan bu kadar sevince;
Neden bu kadar savunmasız ve
Neden cesaretini yitirir diye düşünüyorum.
Gerçek dünya arada varlığını hissettiriyor.
Bana hiçbir şeye hakkım olmadığı hususunda
Vaazlar veriyor...
Yanımda beliren yalancı yüzler sana sırnaşıyor
Aldanırsın diye korkuyorum
Ve ben içimden ölmek istiyorum...
Ne garip şey sana olan hislerim
Birden içine düştüğüm bu kapkara kuyunun
İçinden çıkamıyorum.
Son raddesine kadar
İçinden çıkmak istemiyorum...
Sen ve senli düşlerim bir gün,
Ellerimi kelepçeleyecek ve dur diyecek.
Sonu keskin bir yolda önüme setler çekecek.
Ve ben senin olduğun bir dünya için yine de
Şükranlarımı sunacağım.
Seni yaşıyorum senli ya da sensiz..
Seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 12.8.2007 20:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!