güneş,
baş tacım idi...
ne zaman ki
seni gördüm,
o gölgeler içinde
söndü gitti...
şairlik,
baş eylemim idi...
ne zaman ki
seni yazdım,
onlar kitaplar içinde
silindi gitti...
çiçekler,
en sevdiğim şeylerdi...
ne zaman ki
seni sevdim,
onlar gözümün önünde
kurudu gitti...
işte böyle;
sönmüş bir güneşte,
silinmiş şiirlerde,
kurumuş çiçeklerde bile
SEN'İN olduğun
besbelliydi!
Fikret Turhan-Yalova,
01.08.2015
Kayıt Tarihi : 1.8.2015 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
HER ŞEY YALNIZCA SENDİ....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!